Het is hier bloedheet
Door: Jolijn
Blijf op de hoogte en volg Jolijn
17 Maart 2009 | Oeganda, Kampala
15 maart
Nou inmiddels is het helemaal gelukt. Gisteren duurde het uren op Schiphol, en vandaag ging het bijna vlekkeloos. Mijn ticketnummer was ditmaal wel geregistreerd, en ik stond ook op de lijst. Mijn bagage mocht allemaal mee (ook al was het een paar kilo teveel met alle cadeautjes), en uiteindelijk mocht ik zelf ook het vliegtuig in. Dat was een hele geruststelling.
Om 11.00 stegen we op en we vlogen over Italie, Libie, Sudan (Darfur) naar Uganda.
We vlogen weer rakelings over de Sahara en de Libische woestijn. Vanuit het vliegtuig zie je dan alleen maar zand en lucht en dat is best indrukwekkend en eng. Maar het vliegen vind ik wel steeds minder eng (vandaag was ik gewoon blij dat ik in het vliegtuig mocht), en ik heb er steeds meer ervaring mee en dat maakt het ook makkelijker. Verder heeft de crash van Turkish Airlines 2 weken terug mij in eerste instantie erg doen schrikken, maar naderhand ging ik beseffen dat een crash niet het einde hoeft te zijn, en dat stelt me ook gerust. (de Herculesramp in Eindhoven was dramatischer, maar ook dat staat nu wel een beetje in een ander daglicht). In zekere zin is het het lot. Zonder risico’s ook geen kansen, dus ik ga er gewoon voor. En tenslotte mag ik als ingenieur ook best vertrouwen hebben in de techniek. Vliegen is eigenlijk best oke.
In het vliegtuig zat er een gezellige jonge vrouw genaamd Fosija uit Somalie langs me. We hebben gezellig gekletst, en we zijn samen uitgestapt en langs de visumcontrole en bagage gegaan. Echt leuk. Maar wat was het heet toen we uitstapten zeg. Om 21.00 uur was het 22 graden Celsius, en dat is echt heet. In de rij voor de visumcontrole droop het zweet langs alle kanten van mijn lijf (en dat kwam niet door de visumcontrole).
Nadat ik mijn bagage had gepakt ging ik naar de aankomsthal waar ik opgewacht werd door Agri, een Ugandees die zich als sociaal werker inzet voor mensen met beperkingen. Hij wil graag een jeugdgroep opzetten voor jongeren met een beperking, en daar wil hij het een keertje over hebben met mij. Dat is prima, een goed idee.
Nu ben ik in het Pope Paul VI Memorial Hotel in Kampala, en daar zag ik vele bekenden, zoals Moosa Salie uit Zuid Afrika, Sam uit Rwanda, Dan Taylor uit Ghana, Sylvester uit Zambia en ook Jeff Makana uit Kenya. Die laatste had ik nog nooit eerder gezien, maar we hebben vorig jaar een deel van de opbrengst van de Reggae Sundance Charity Picture aan Kenya gegeven, en daarvan is de organisatie Mindfreedom Kenya opgericht. Op de website www.mindfreedomkenya.interconnection.org worden we daar zelfs voor bedankt. Het was heel erg leuk om elkaar nu eindelijk te ontmoeten. Een paar mensen heb ik nog niet gezien, zoals Veronica (die verwacht ik morgen wel), en Eliezer uit Tanzania. Morgen aan het begin van de conferentie ga ik ook de cadeautjes geven (Ik heb oa 11 USB sticks voor de Afrikaanse clientenorganisaties). Ik denk dat ze daar wel blij mee zijn.
Nou, verder is het een lange dag geweest. Ik ben echt blij dat het allemaal goed gegaan is en dat ik veilig ben aangekomen. Ik ben ook echt heel blij dat papa en Frencis mij uit de nood hebben geholpen door een nieuwe ticket te boeken, en mij 2x weg te brengen naar Schiphol. Echt heel erg tof. En nu kan ik alleen maar blij zijn. Ik ben alleen afgereisd naar Afrika en ik zit nu lekker te zweten hier. Ik ben benieuwd hoe warm de zon morgen zal zijn. Maar morgen moet ik er weer vroeg uit, dus ik brei er een eind aan en ik ga lekker slapen.Groetjes!
Nou inmiddels is het helemaal gelukt. Gisteren duurde het uren op Schiphol, en vandaag ging het bijna vlekkeloos. Mijn ticketnummer was ditmaal wel geregistreerd, en ik stond ook op de lijst. Mijn bagage mocht allemaal mee (ook al was het een paar kilo teveel met alle cadeautjes), en uiteindelijk mocht ik zelf ook het vliegtuig in. Dat was een hele geruststelling.
Om 11.00 stegen we op en we vlogen over Italie, Libie, Sudan (Darfur) naar Uganda.
We vlogen weer rakelings over de Sahara en de Libische woestijn. Vanuit het vliegtuig zie je dan alleen maar zand en lucht en dat is best indrukwekkend en eng. Maar het vliegen vind ik wel steeds minder eng (vandaag was ik gewoon blij dat ik in het vliegtuig mocht), en ik heb er steeds meer ervaring mee en dat maakt het ook makkelijker. Verder heeft de crash van Turkish Airlines 2 weken terug mij in eerste instantie erg doen schrikken, maar naderhand ging ik beseffen dat een crash niet het einde hoeft te zijn, en dat stelt me ook gerust. (de Herculesramp in Eindhoven was dramatischer, maar ook dat staat nu wel een beetje in een ander daglicht). In zekere zin is het het lot. Zonder risico’s ook geen kansen, dus ik ga er gewoon voor. En tenslotte mag ik als ingenieur ook best vertrouwen hebben in de techniek. Vliegen is eigenlijk best oke.
In het vliegtuig zat er een gezellige jonge vrouw genaamd Fosija uit Somalie langs me. We hebben gezellig gekletst, en we zijn samen uitgestapt en langs de visumcontrole en bagage gegaan. Echt leuk. Maar wat was het heet toen we uitstapten zeg. Om 21.00 uur was het 22 graden Celsius, en dat is echt heet. In de rij voor de visumcontrole droop het zweet langs alle kanten van mijn lijf (en dat kwam niet door de visumcontrole).
Nadat ik mijn bagage had gepakt ging ik naar de aankomsthal waar ik opgewacht werd door Agri, een Ugandees die zich als sociaal werker inzet voor mensen met beperkingen. Hij wil graag een jeugdgroep opzetten voor jongeren met een beperking, en daar wil hij het een keertje over hebben met mij. Dat is prima, een goed idee.
Nu ben ik in het Pope Paul VI Memorial Hotel in Kampala, en daar zag ik vele bekenden, zoals Moosa Salie uit Zuid Afrika, Sam uit Rwanda, Dan Taylor uit Ghana, Sylvester uit Zambia en ook Jeff Makana uit Kenya. Die laatste had ik nog nooit eerder gezien, maar we hebben vorig jaar een deel van de opbrengst van de Reggae Sundance Charity Picture aan Kenya gegeven, en daarvan is de organisatie Mindfreedom Kenya opgericht. Op de website www.mindfreedomkenya.interconnection.org worden we daar zelfs voor bedankt. Het was heel erg leuk om elkaar nu eindelijk te ontmoeten. Een paar mensen heb ik nog niet gezien, zoals Veronica (die verwacht ik morgen wel), en Eliezer uit Tanzania. Morgen aan het begin van de conferentie ga ik ook de cadeautjes geven (Ik heb oa 11 USB sticks voor de Afrikaanse clientenorganisaties). Ik denk dat ze daar wel blij mee zijn.
Nou, verder is het een lange dag geweest. Ik ben echt blij dat het allemaal goed gegaan is en dat ik veilig ben aangekomen. Ik ben ook echt heel blij dat papa en Frencis mij uit de nood hebben geholpen door een nieuwe ticket te boeken, en mij 2x weg te brengen naar Schiphol. Echt heel erg tof. En nu kan ik alleen maar blij zijn. Ik ben alleen afgereisd naar Afrika en ik zit nu lekker te zweten hier. Ik ben benieuwd hoe warm de zon morgen zal zijn. Maar morgen moet ik er weer vroeg uit, dus ik brei er een eind aan en ik ga lekker slapen.Groetjes!
-
17 Maart 2009 - 19:43
Ewoud:
Mooi dat je bent aangekomen -
17 Maart 2009 - 20:23
Birgit:
Super dat je reis zo goed is gegaan en dat je al zoveel bekende hebt gezien. Zoals ik al eerder zei heb ik er veel bewondering voor dat je deze reis in je eentje maakt! Heel veel plezier en tot schrijfs
groetjes Birgit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
