goede gesprekken en morgenvroeg pas naar Rwanda

Vandaag zouden we al weggaan naar Rwanda, maar het duurde allemaal wat langer dan gepland. Joshua ging bustickets regelen en is de hele dag weggeweest. Morgenvroeg om 8.30 vertrekt onze bus. Ik ga samen met Sam en Rose naar Rwanda, en Joshua komt maandag pas. Ik heb ongeveer de hele dag met Gabor zitten kletsen en het was ontzettend interessant. We gaan nu samen verder aan mijn Eindhovense Model, en we zullen er ook anderen bij betrekken (ik denk dan meteen aan Tina Minkowicz uit de USA). Tina is zelf advocaat en ook co-chair (medevoorzitter) van de WNUSP. Zij weet veel van het CRPD, maar ze is vanmorgen vroeg al vertrokken. Mijn Eindhovens Model gaan we via email bespreken, en het zal dus erg goed afgewerkt worden met zoveel experts. Dat is ook nodig, want er moeten nog allerlei verduidelijkingen in aan worden gebracht, en ik denk niet dat dat een simpele klus is. Ik ben blij dat ik zo'n netwerk om me heen heb. (PS Jan: er waren zo'n 75 mensen uit heel de wereld aanwezig, en je krijgt de groeten van Gabor). Vandaag zijn bijna alle deelnemers vertrokken, en er zijn nog ca 10 mensen van de WNUSP conferentie hier. We hebben echt goede gesprekken gevoerd.
Wat ik heel bijzonder vond, is dat ik in zoveel landen ben uitgenodigd de laatste dagen. Vooral Matrika uit Nepal kwam elke dag weer benadrukken hoe graag hij wilde dat ik naar Nepal kwam om de clienten daar te ondersteunen. Matrika vertelde dat er voor vrouwen en kinderen wel dingen geregeld zijn, maar psychiatrische patienten worden aan hun lot over gelaten. Hij is begonnen met het organiseren van een clientenorganisaie, maar dat is erg moeilijk. Hij gaat me een brief schrijven met daarin de uitleg waarom hij me zo graag in zijn land Nepal zou willen ontvangen, zodat ik makkelijker aan geld kan komen om dat ook werkelijk te doen (voor 1500-2000 euro kan ik daarheen, en het meeste gaat dan op aan de reis). Er IS nog helemaal geen clientenbeweging in Nepal, en de beste optie is om aan te sluiten bij de bestaande initiatieven, en die focussen zich tot dusver op de bescherming van vrouwen en kinderen. Ik denk dat hij daarom mij zo graag in Nepal wil hebben: ik ben een jonge vrouw. Ik zou het wel willen.
Ik ben ook uitgenodigd in Zuid Afrika (het land van Nelson Mandela), maar daar is verder geen acute noodzaak bij. Maar het verhaal uit Nepal gaat me aan het hart. Ik zal mijn best ervoor doen. Ik merk hier ook al verschil, ik heb meer status gekregen. Mensen zien me nu met de titel als BoardMember (bestuurslid) en Treasurer (Penningmeester) als een invloedrijk persoon, en daar willen ze graag gebruik van maken. Echt heel bijzonder. Behalve Nepal en Zuid Afrika ben ik ook uitgenodigd in Libanon en Costa Rica, maar ook dat is minder dringend. Matrika uit Nepal heeft me echt nodig, dat was wel duidelijk.
Vandaag hebben Sam en ik de uitnodiging geschreven die we bij de grens nodig hebben om een visum te krijgen voor Rwanda, morgen aan de grens (dat zal ca 40 euro kosten). Sam nodigt mij uit als consultant voor de Rwandese clientenorganisatie NOUSPR, gericht aan mij de penningmeester van de WNUSP. Wel grappig dat ik de inhoud van de brief zelf mee heb geschreven. We zijn echt oplichters, want we hebben hem gedateerd op 2 februari (hehe).
De kwaliteit van de printer hier is echt belabberd, met dikke zwarte strepen enzo, we proberen dat nu wel op te lossen (er was nog een printer in een ander kantoor).
Ik heb tot dusver echt weinig geld uitgegeven, en dat is echt fijn, want ik vreesde dat het misschien toch duurder zou zijn dan gepland. Maar nu kan ik gemakkelijk naar Rwanda, ik zal bij Sam of Rose slapen, en dan kost dat verder ook niet zoveel. In Nederland zijn is duurder :) maar hier is het wel lekker warm en anders. Ik heb geen last meer van de warmte, het is hier fantastisch. Wel maf dat ik de hele dag op een terras bij het hotel/congrescentrum heb zitten kletsen, terwijl ik in Oeganda ben (ik zit al een week op dezelfde plaats) met uitzondering van 1 rondreisje door de stad met de bus. Maar de mensen zijn zoooo interessant, Gabor heeft zijn plan om naar een museum te gaan ook afgezegd omdat we zo'n goede gesprekken hadden onderling. Echt wonderbaarlijk. In Rwanda ga ik niet op safari naar de berggorillas (dat kost ook 350 dollar ofzo). Ik ben meer geinteresseerd in de mensen en de cultuur. Mensen zijn echt boeiend. Ik heb fantastische mensen leren kennen hier. En ik geloof dat ik wel kan stellen dat ik een goede indruk heb gemaakt bij de deelnemers van de WNUSP. Verschillende mensen komen me vertellen hoe blij ze zijn dat ik nu BoardMember ben (zoals Karl Bach Jensen en andere mensen die zeer betrokken zijn geweest bij de totstandkoming van de WNUSP). Ik ben zeer vereerd met het vertrouwen dat mensen in mij stellen en de complimenten die ik krijg uit alle windstreken. Ik geniet ervan, want dit gebeurt niet elke dag.
Ik zal mijn slippers maar aanhouden om te voorkomen dat ik langs mijn schoenen ga lopen ;) Anyway, vannacht kan ik eindelijk een keer meer dan 4 uur slapen, dat lijkt me echt heerlijk.
En morgen ga ik naar Kigali, de hoofdstad van Rwanda. " Het land van melk en honing, en de eeuwige lente" :)