patienten op het Comforter's Clubhouse

Vandaag zijn we op bezoek gegaan in het Comforter's Clubhouse. Dat is een soort van inloophuis/boerderij voor mensen met psychiatrische problemen. De boerderij op zich is vrij kaal, maar wel degelijk, en het bevindt zich net iets buiten Kampala.
Elke zaterdag om 2 uur komt er een groep van 30-50 mensen. Er is handwerk, zoals het vlechten van matten, onderzetters, manden en kleden. Die worden gemaakt van de banana-planten. De repen van de plant kunnen in elke gewenste kleur worden geverfd in een kookbadje en daarmee worden hele mooie dingen gemaakt. Dit wordt eigenlijk alleen door de vrouwen gedaan.
De mannen houden zich meer bezig met het cultiveren van de grond die om de boerderij heen ligt. Er groeit banana, casava, koffie en vanilla, en er lopen 2 biggetjes en een heleboel kippen.
Daarnaast worden er ook bakstenen gemaakt en gebakken. En zo te zien gaat dat erg goed, want er lagen heel wat stapels met stenen achter het huis.
Verder is er houtbewerking (alleen is er nog geen echt gereedschap voor). Ze maken er traditionele Bark cloth. Dat is stof gemaakt van boombast. Men haalt het materiaal net onder de schors vandaan, en dan wordt het platgeslagen tot een brede, soepele lap. Vroeger, voor de kolonisatie van de Britten, liepen de Oegandezen in deze kleding (Bark Clothes). De kolonisten hebben de moderne kledingstoffen geintroduceerd en tegenwoordig worden de mensen er alleen nog maar in begraven (dat is een traditie die het grootste deel van de bevolking volgt). De Bark cloth wordt o.a. gebruikt als onderkant voor de gevlochten onderzetters (en ik heb er gisteren ook een hoedje van gekocht). Heel mooi biologisch dus.
Verder is er op het Comforter's Clubhouse de mogelijkheid voor muziek, dans en drama. En een heel zinvol initiatief was ook de volwasseneducatie in de vorm van taalcursussen. Veel Afrikanen zijn analfabeet en kunnen niet lezen of schrijven. David geeft er taalles aan ongeveer 5 mensen. Erg belangrijk.
Op het Comforter's Clubhouse maakt men vooral gebruik van de lokale bronnen en mogelijkheden die men heeft. Het is namelijk heel erg moeilijk om andere mensen te betrekken bij het vormgeven van deze voorzieningen voor psychiatrische patienten, want de community zit niet echt te wachten op deze groep mensen (het gebruikelijke stigma; useless people) Er wordt momenteel gezocht naar een afzetmarkt voor de producten die men op het Comforter's Clubhouse maakt.

Toen we aankwamen op het clubhouse werden we hartelijk ontvangen door de eerste paar aanwezigen, die een heerlijke lunch voor ons hadden voorbereid, met eerst lekker en gezond fruit: Djaka fruit, Papaja, pompoen en Sugarcane (suikerriet). Daarna aten we warm: Aardappel, Kip, Maize en zelfs witlof met tomaat. Erg lekker.
Ondertussen druppelden de mensen binnen, en na het eten zijn we met de clubleden gaan praten over de situatie voor psychiatrische patienten hier. De mensen vertelden dat de grootste problemen waren:
1. de cultuur en het stigma van patienten. Het steunen van usergroups is dus erg belangrijk.
2. de armoede en dat de zorg te duur was, goede zorg is vaak onbereikbaar en patienten hebben hier doorgaans ook geen werk (in directe relatie met de stigmatizering).
3. en ook dat de zorg ook vaak niet goed was (Een man vertelde het misbruik van isoleercellen en dwang te herkennen). Ook het gebrek aan adequate medicatie is hier een probleem. De medicijnen die ze hebben zijn verouderd volgens onze westerse normen (Op Butabika Hospital hadden ze een assortiment van o.a. haloperidol, promazine,largatil,..) Ook op Butabika Hospital zijn we door veel patienten aangesproken, met de vraag om geld, eten of hulp om er weg te komen, of ze vroegen ons adres. De patienten zelf zijn dus niet echt tevreden over de kwaliteit van de zorg.

Wij zullen deze info meenemen naar het WSF.
We verwachten dat het WSF een succes zal gaan worden, want we hebben inmiddels ook toezeggingen van 2 patienten uit Burundi en 2 uit Rwanda. Ook komen er 2 patienten uit Oeganda, 2 uit Kenia, 2 uit Tanzania, en Julias de directeur van het PANUSP komt ook. Onze huisgenoot Tara uit Canada, die psychologie heeft gestudeerd en nu vrijwilligster is in een weeshuis, gaat ook mee naar het WSF. Het gaat dus echt goed.
Jan (jonna op zijn Afrikaans) gaat 3 dagen eerder naar Nairobi om een filosofie-conferentie bij te wonen. Hij vertrekt maandag. Marietje (mariamu) en ik (jolina) gaan dan waarschijnlijk 2 dagen op safari. Op donderdag gaan wij ook naar Nairobi en dan begint deel 2 van onze werkvakantie.

Maar vandaag is het gewoon zaterdag, en ik ga samen met Tara (22), Dora (28) en haar vriendin Stella het nachtleven van Kampala echt ontdekken (zonder ouwelui die vroeg naar bed willen;) Gisteren was het wel heel vet, maar jah, te kort. Met mijn ogen dicht waande ik mij in de Bakkerij, de muziek is ongeveer hetzelfde. VET!! Het is hier echt goed. So, we go Barhopping!!