Onderweg naar Nederland
Door: Jolijn
Blijf op de hoogte en volg Jolijn
07 Februari 2007 | Kenia, Nairobi
Gisteren overdag hebben we afscheid genomen van iedereen in het huis: Joy, Rose, Tara en haar vriendinnen en Maria. Veronica was al eerder weg, omdat ze naar een congres in Nairobi ging. Het afscheid was best emotioneel voor hun, voor mij niet zo, maar zij hebben heel erg goed voor ons gezorgd. Ze gingen ons vreselijk missen.
We merkten wel dat de laatste dagen kadootjes verwacht werden door sommigen, o.a. vooral door Maria die we verder eigenlijk niet gezien hadden. Dat vond ik wel irritant, want we hebben echt al wel behoorlijk veel weggegeven (een hele tas vol kado's bij aankomst, de sponsoring voor het WSF, een vrij riante bijdrage voor kost en inwoning en verder ook alle onkosten, en nu dus onze overbodige reisspulletjes) Joy en Rose vroegen niks en hebben ons al die tijd voorzien van eten en alles. Die kregen dus het meeste. Verder was het best wel moeilijk dat opeens iedereen langskwam met allerlei vragen, wensen en verzoeken. In Arusha was dit gedrag eigenlijk het ergste, daar kon je amper over straat zonder omringd te worden door mensen die aan je willen verdienen. Maar jah, het is ook wel begrijpelijk.
Desalniettemin hebben we onze werkvakantie goed en gezellig afgesloten en ik heb op de valreep de spelregels van Domino nog even uitgelegd aan onze Afrikaanse lotgenoten.
Het Comforter's Center (guesthouse van Veronica) zal in de toekomst gebruikt gaan worden als opvang voor zwangere vrouwen (in een crisis). Ik dacht eigenlijk dat zij voor psychiatrisch patienten in meer algemene zin zou gaan (zoals in het Comforter's Clubhouse) en dat de PANUSP (Pan African Network of Users/Survivors of Psychiatry) haar hoofdwerk was. Dit blijkt anders te zijn en ze is eigenlijk vooral bezig met het Comforter's Center in haar huis. Van Eliezer weten we in ieder geval zeker dat hij volledig werkt voor psychiatrisch patienten/users /survivors, en dat doet hij vol overgave. Ik mag hem echt en ik voel dat het helemaal goed zit. Veronica is zelf een social worker (beetje hulpverlener dus..) en zij probeert meerdere organisaties tegelijk op te zetten. Ze vroeg ook een vrij forse bijdrage van ons om haar projecten te kunnen doen, terwijl Eliezer ons als vrienden ontving (waar wij hem natuurlijk goed voor beloond hebben uit sympathie) Ach ja, zo gaat dat en zo hebben we ook weer wat geleerd.
Het was een hele mooie superreis. Vanavond slaap ik weer in mijn eigen bedje in Eindhoven. Ik denk dat ik morgen en overmorgen nog wat vergeten dingen ga afwerken aan deze weblog. Wat extra foto's plaatsen en misschien heb ik nog wat toe te voegen...
Iedereen bedankt voor de steun die ik heb gekregen via mijn weblog. Het was de perfecte remedie tegen heimwee. Thanxx, Bless you all ;) zoals men hier in Afrika zou zeggen. En nog een Afrikaanse slogan:
Als God het wil dan komen we hier nog een keer terug (Ik hoop het, want het was echt VET).
Afrika is great. Nederland: tot vanavond!!
-
07 Februari 2007 - 07:15
Christien:
Tot vanavond! En goede reis.
Liefs..mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley