succes voelbaar @ WSF day 3

Dinsdag, de dag na onze workshop ervaarde ik dat onze workshop echt goed over was gekomen. ’s Morgens zijn we naar een workshop over Frantz Fanon geweest, dat was een revolutionaire psychiater met ideeen die mij wel aanspreken. Frantz Fanon hield zich bezig met de relaties tussen de mensen, zoals onderdrukking en het fenomeen racisme. Hij stelt o.a. dat er dan sprake is van een superioriteitsgevoel en een inferioriteitscomplex tussen groepen. Hij stuurt aan op gelijkheid en empowerment tot een eenheid. Veel dingen uit de workshop waren terug te vertalen naar onze statements. En dat is natuurlijk een groot compliment. Het was dan ook heel erg gaaf dat de Franse Psychiater (B. Doray, een van de organiserende psychiaters op zoek naar bevrijding) mij een boek kado gaf van Frantz Fanon, a Portrait. Ik geloof dat dit de eerste keer is dat ik iets leuks van een psychiater heb gekregen. VET!

’s Middags gingen we naar een workshop van Bsaic Needs. Een van de initiatiefnemers (Joyce) was een dag eerder bij onze workshop geweest en zij had een hele mooie tas met de tekst: Mental Illness..who cares? WE DO. Ze had een tas voor mij meegenomen, en die kreeg ik ook al kado. Supergaaf. De workshop van Basic Needs zat goed in elkaar, maar je kon wel zien dat het geen pure clientenorganisatie was, ze hadden veel merchandise (veel geld) en ook nogal wat professionals in hun gelederen. Het gevaar daarvan is dat de clienten weer op de tweede plaats gezet worden, na de professionals.. Maar het was wel goed. Epileptie werd samen met schizofrenie op een hoop gegooid, maar dat is wel begrijpelijk in Afrika, waar het stigma van bezetenheid nog aan de orde van de dag is. Voor ons dus nog veel werk te doen.

Heel erg aangrijpend was de verklaring van een vrouw. Ze vertelde het huilend.. in Kiswahili, en Lydia heeft het voor me vertaald. De vrouw had een dochtertje met Mental Problems, en ze wist niet wat ze ermee aanmoest. Ze sloeg haar kind en ze dacht erover om het kind ‘weg te doen’. Gisteren was ze bij onze workshop en daar waren haar ogen geopend. Ze wist niet van het bestaan van clientenorganisaties en ze wist niet van psychiatrische problemen. Ze huilde omdat ze zich zo schuldig voelde, en ze was enorm blij dat ze onze organisaties was tegengekomen. Ik heb met haar meegehuild :( en haar getroost. Het was enorm moedig dat zij deze verklaring aflegde in het openbaar. Ze zou het nooit meer doen en we hebben adressen uitgewisseld. Ze gaat me een foto sturen van het meisje, en ook haar verhaal opschrijven en sturen. Ook gaat ze hulp zoeken om ermee om te gaan. Nu ze ons, Users en Survivors had gezien keek ze met hele andere ogen naar haar dochtertje. Ze had nieuwe hoop. Dit is zo aangrijpend dat ik nu opnieuw zit te huilen. Ik besef dat wij met onze workshop dus mogelijk een leven hebben gered. Iets mooiers had niet kunnen gebeuren.
Na afloop van de workshop kregen we van de mensen van Basic Needs ook nog een T-shirt (met de tekst WE COUNT, mental illness, Stop exclusion) en een petje met dezelfde tekst). Dat was ook echt gaaf. Ik heb wel 50 visitekaartjes uitgedeeld en ook heel veel adressen teruggekregen. Het netwerk groeit gestaag.
Ook als ik rondloop op het forum word ik regelmatig herkend als activist op het gebied van psychiatrie (niet zo moeilijk te missen met mijn kapsel). Zo heb ik nu dus ook contacten met Sri Lanka, waar de situatie vergelijkbaar is met Rwanda.

We kunnen denk ik met recht spreken van een groot succes op het WSF. Ik ben enorm blij met de reeds behaalde resultaten.

Verder heb ik eindelijk geld kunnen pinnen!! En we gaan kijken of we niet met het vliegtuig verder kunnen reizen, anders zitten we wel heel lang in allerleid zweterig bussen. Dus dat gaan we vandaag proberen te regelen. De kosten vallen wel wat hoger uit dan ik aanvankelijk had gedacht, maar ja, we zijn op zich maar 1x in Afrika. En ik wil het nu ook helemaal afmaken. Dus nu ga ik even uitzoeken hoe duur de vliegtickets gaan zijn, want eerlijk gezegd hebben we wel wat ontspanning verdiend na deze supervermoeiende dagen. Let’s go enjoy. En vooral genieten en trots zijn op onszelf.