Stockholm verkennen

De storing van Waarbenjij.nu is hopelijk voorbij. Hier is mijn verslag van dinsdag 20 oktober.

Vandaag hebben Sander en ik de hele dag door Stockholm gelopen om de stad te verkennen.

We zijn om 8 uur opgestaan, en hebben daarna goed ontbeten in het hotel. Toen zijn we naar het treinstation gelopen en zijn we naar de volgende halte Södermalm gegaan. Dat zou namelijk het alternatieve hart van Stockholm zijn, maar om 11 uur ’s morgens merkte je daar eigenlijk niet zoveel van. We liepen wat rond, richting het water, richting de hoge gebouwen, en daarna de drukkere straten in. Er waren een paar hele vette winkels waar Sander en ik leuke dingen hebben gekocht. Ik heb 2 hele vette broeken gekocht voor 50 euro (samen!). Stockholm lijkt alweer niet zo duur te zijn als wat men zegt..
Daarna kwamen we bij het parlementgebouw, wat mij natuurlijk boeide. Zweden schijnt momenteel voorzitter te zijn van de EU (t/m december 2009). Er werd net een interview gehouden met ‘iemand’ en toen zijn Sander en ik expres op de achtergrond door het beeld gelopen, want sinds ik in Uganda op tv ben geweest (met een interview omdat ik verkozen was als een van de bestuursleden van het World Network of Users and Survivors of Psychiatry www.wnusp.net ), vind ik het een sport om in het buitenland op televisie te komen. Dus ...
Inmiddels waren we op het volgende eiland, Gamla Stan, de oudste kern van Stockholm. Daar was veel te zien, redelijk toeristisch, maar op zich wel leuk. Allerlei gebouwen, kerken, bruggen en het Royal Palace en diverse musea. Daarna liepen we door een lange straat, vol winkels en mensen en dat bleek de Drottninggatan te zijn, en die naam herkende ik. Ergens aan die straat zit het congrescentrum Folkets Hus in een zijweg, de Barnhusgatan. Die plaats hebben we dus ook al ontdekt.
Toen bleek dat we dus al in Stockholm City waren, in de omgeving van het centraal station. Stockholm blijkt toch niet zo heel groot te zijn. We hadden honger en hebben wat gegeten in Kungshallen. Nadat we ons dure broodje ophadden, kwamen we erachter dat Kungshallen eigenlijk een verzamelplaats is van diverse fast-food ketens, en dat we op het eerste en duurste plekje waren gaan zitten. Maar ach, dat weten we nu ook. Het valt verder echt mee met de prijzen waar we zo voor gewaarschuwd waren. Als je een beetje goed zoekt is het allemaal best gewoon betaalbaar.
Verder vonden we Stockholm City niet zo interessant. Er waren weinig alto’s en veel zakenlieden, dus toen zijn we maar weer teruggegaan naar Gamla Stan en Södermalm, waar we ons veel meer thuisvoelden. In Södermalm hebben we een hoge brug beklommen (Katarina hissen) om van het uitzicht te genieten. En vervolgens hebben we het uitgaansgebied verkend, maar om 4-5 uur op dinsdagmiddag was ook daar niet zoveel te beleven. Vervolgens zijn we gaan kijken of de weg naar het hotel ‘skate-baar’ was, dwz of de weg verhard is en glad (dus geen kinderkopjes en damsteentjes die hier ook op veel plaatsen liggen). Na een lange wandeling kwamen we rond 7 uur terug bij Årstaberg, het treinstation vlakbij ons hotel. Daar zaten 2 gasten op een bankje die om een sigaret vroegen, en we raakten aan de praat. Ze vertelden dat de beroemde reggae-artiest Sizzla morgen optreedt in Göta Källare Club (een club in een kelder in Södermalm). Het kost ca 30-35 euro en Sander en ik gaan daar morgen waarschijnlijk heen. Dat is helemaal te gek!! Dan heb ik deze week 2 vette concerten in Stockholm!!! Sizzla en Muse. Dat is echt zo kicken!! Ik krijg een beetje een festivalgevoel. Alleen maar gave dingen!
Ik moet dan morgen wel zorgen dat ik vantevoren alles goed heb uitgezocht voor het congres, want daar zal na een avondje Sizzla niet veel van terechtkomen, maar ik ben er op zich wel klaar voor.
Op het congres ga ik zoals altijd gewoon mijn persoonlijke verhaal vertellen, want daarop is het artikel over Neurosciences gebaseerd. (voor artikel zie http://www.springerlink.com/content/x801v44w4555h564/ ). Ik verwacht dat mijn persoonlijke verhaal discussie zal oproepen, zoals gewoonlijk, en dat is dan ook mijn missie: een discussie over wat heilzaamheid van zorg eigenlijk is, en hoe neurowetenschappen daaraan kunnen bijdragen (en hoe niet). Ik ben dus wederom van plan me als mens te profileren, en niet als wetenschapper. Ik ben al een beetje zenuwachtig, maar ik zal me morgen goed voorbereiden, zodat ik donderdag een goed en ontspannen verhaal kan houden. Sander wil de workshop filmen en ik heb de organisatie om toestemming gevraagd. Ik hoop dat het mag, want het is voor mij ook heel bijzonder om te spreken op een internationaal vakcongres.
Ik heb dus een paar drukke dagen voor de boeg. Morgen Sizzla, donderdag spreken op het 6th European Congres on Violence in Clinical Psychiatry, en daarna nog 2 congresdagen als toehoorder. En dan op zaterdagavond, direct na het congres naar Muse, en dan zondag weer terug naar Nederland. Dit is dus echt een spectaculaire trip!

Mijn ticket voor Muse zal vrijdag bezorgd worden bij het hotel, en volgens de email hoef ik me daar helemaal geen zorgen over te maken, maar kan ik echt gewoon genieten van de voorpret (klinkt wel professioneel dat ze inzien dat het spannend blijft). Ik vertrouw er dus op dat het goedkomt. Zaterdag ben ik bij Muse in Hovet!!! Coolcoolcool!!

Met de kou valt het overigens ook wel mee. Overdag is het hier best wel lekker, ca 2 tot 5 graden, maar ’s nachts is het wel koud. Zeker omdat we nergens binnen mogen roken, en daarom steeds buiten moeten gaan staan. ’s Nachts is dat echt wel koud (ongeveer -5).
Het valt ook op dat ongeveer alle kinderen mutsen dragen, en veel volwassenen ook. Mutsen zijn echt helemaal in in Zweden. Sander valt dus niet zo op met zijn hoed, maar jah, mijn haar valt natuurlijk wel op (zoals altijd :)

Ook viel op dat er weinig zwervers waren in de stad, en toen we daarover praatten met de twee jongens bij het station, zeiden ze dat de Zweedse overheid echt heel erg zijn best doet om de mensen te helpen. (een van hen was zelf ook dakloos geweest). Het is echt mooi om van de mensen zelf te horen dat ze niet ontevreden waren over de zorg van de overheid. Ze leerden ons meteen een typisch Zweeds woord: “Lagom” dat betekent “precies genoeg/ goed verdeeld/ exact wat je nodig hebt als persoon/ niet teveel niet te weinig”. Het woord Lagom geeft de Zweedse mentaliteit van gelijkheid weer, als in “genoeg voor iedereen”. Het is een bijzondere term.
Toen vroegen we de jongens waarom we nog geen enkele Ikea hadden gezien.. De twee jongens bij het station zeiden toen dat Ikea opgericht is door een nazi, en men is er hier helemaal niet zo trots op dat dat een zeer bekend exportproduct van Zweden is. Dat wist ik niet, en ik vind het best schokkend. Ikea klinkt opeens heel anders.

We hebben bij het Brunnby restaurant gegeten, en daarna zijn we weer tv gaan kijken op mijn hotelkamer, net als gisteren. We hebben een leuke, relaxte dag gehad, en nu is het echt tijd om te gaan slapen.