in Tanzania

Na een hele lange busreis van 16 uur en 3 kwartier (we hadden een file) zijn we gisterenavond aangekomen in Dar es Salaam, Tanzania. We hebben de hele Maasaai Steppe overgestoken, bijna zonder pauze, en de bus was echt bloedheet. In de bus hebben we echt genoten van het uitzicht en we zijn nog een goed gesprek aangegaan met onze medepassagiers ( je weet wel: altijd blijven we netwerken met de visitekaartjes bij de hand). Vele passagiers kwamen ook van het WSF af, dus dat was wel gezellig en een goed publiek.
Op de tussenstops was ik ook weer meteen vriendjes met alle straatverkopers. Die jongens vinden het wel leuk om zo'n punkertje als mij te zien. Ik kreeg gratis pruimen en wat Cat (om op te kauwen). Grappig!

Hier in Dar es Salaam is het overdags 40 graden. Nairobi was dan nog koel, vergeleken bij deze temperaturen. Ik probeer uit de zon te blijven, want bruin worden is toch niet goed voor mzungu (daar krijg je kanker van). Dus ik probeer wit te blijven met mn factor 50 zonnebrand. Ik zit verder lekker te baden in mijn eigen zweet en veel water te drinken. Lekker relaxen is hier het beste. En ik heb vannacht ook echt heerlijk geslapen.

We slapen bij Eliezer en zijn vrouw Agatha, die ook bij het WSF was. Zij wonen in een voorstadje (sub-urb), veel meer dorps, waar zelfs ook nog van die traditionele huisjes staan die gebouwd zijn van modder en hout.
Eliezer en Agatha wonen in een (voor ons) klein stenen huisje met een leuk stukje grond eromheen. Voor Afrikaanse begrippen wonen ze redelijk bovenmodaal. Het ziet er goed uit, heel erg gezellig ingericht, met natuurlijk de afbeelding van Jesus en Maria prominent aanwezig. Dat is echt zooo Afrikaans.
Er hing een briefje in de huiskamer; Welcome Jan Verhaegh, Marietje en Jolijn, feel home. Echt leuk was dat. Kippen, eenden en geitjes lopen er over het erf en ze verbouwen hun eigen mais, aardappel, banana. Zoals de meeste Afrikanen proberen ze in hun eigen eten te voorzien, daarom wonen ze ook niet meer in de stad.
Ze beschikken wel over elektriciteit, maar er is geen waterleiding. Ze hebben een watertank voor regenwater en daarmee doen ze de meeste dingen. Drinkwater komt hier uit een fles (of is eerst gekookt). De wc is hier zo'n afgewerkt gat in de grond dat je moet naspoelen met een bakje water. Douchen gaat hier ook door een blikje water over je hoofd te gieten in een speciaal hokje. Het is erg gezellig. Het is heel erg fijn dat hier weinig muggen zijn. Maar in ruil daarvoor hebben we dus hitte en we zitten vlakbij de zee, dus vochtige lucht. Dar es Salaam is de grootste stad van T.Z. en het is eigenlijk het Rotterdam van Tanzania, maar Dodoma (veel kleiner) is de officiele hoofdstad. (en nagenoeg onbereikbaar met een vliegtuig).
Dar es Salaam lijkt niet zoveel op Nairobi. Er is hier veel meer ruimte in de stad, voor wegen (die wel goed zijn) en voor groen.
Slechts een enkeling kent hier Engels, dat is wel wat lastiger, maar Eliezer helpt ons bij alles, zodat we niet opgelicht worden. Blanken worden hier meestal geacht minstens de dubbele prijs te betalen, maar dat kunnen wij ook niet. Dus het is erg fijn dat we niet alleen zijn.

Vandaag wilden we onze reizen gaan boeken, maar de prijzen die Veronica had genoemd bleken (alweer) niet echt te kloppen en we kunnen niet teveel rekken met ons budget. Het blijkt echt wel moeilijk om te gaan doen wat wij willen. Maar op het Nyerere Airport kwamen we heel toevallig een vrouwtje tegen die pilote is voor medische vluchten en waarschijnlijk kunnen we daarmee meevliegen naar Dodoma, en zelfs door naar Rwanda. Dat zou echt heel gaaf zijn. Wij hebben immers ook een gezondheidszorg missie. We moeten er nog even achteraan om alles te regelen, maar er zijn vele medische vluchten op de maandag, dus we hebben een goede kans dat het gaat lukken.
Ook de psych in Dodoma heeft zich bereid verklaard om ons ontvangen, dus dat gaat vast wel goedkomen met onze vervolgreis. Ik zeg maar zo: alles komt goed, want dat moet..

Verder gaan we vandaag of morgen nog praten met een groep Users/Survivors die Eliezer kent via zijn TUSPO (Tanzania Users en Survivors of Psychiatry Organization). Het is natuurlijk heel erg interessant om hun verhalen te kunnen horen.
En waarschijnlijk gaan we morgen ook nog naar de kerk. Ik ben wel nieuwsgierig naar die uitdrijving van demonen, die eigenlijk ook alles te maken heeft met psychiatrie. Dus dat wordt een hele ervaring.

Verder begin ik te wennen aan het fenomeen kakkerlakken, vliegen, muggen, spinnen en hagedissen. Ik vind het eigenlijk zelfs best wel leuk om zo tussen de natuur te leven, maar ik hou wel mijn tassen dicht, want dat is mijn territorium.

Ik ben weer leeggeschreven voor vandaag. Ik heb het nog steeds naar mijn zin hier en ik hoop dat we onze reis af kunnen maken zoals we dat gepland hadden. Duim maar voor onze lift met de Flying Doctors! DOEII