SAFARIIIIIIIIII!

Heerlijk dat je zo genoten hebt van de mooie kant van Afrika!
Maar in Nederland staan we met open armen klaar om je weer te ontvangen! Ik tenminste wel.
liefs...mama

Kzou willen dat ik ook er bij was daaro op safari en alles verder wat je daar meemaakt.
Nu dan. Ik moet je toch even op de hoogte houden van de ontwikkelingen in Nederland, zoals beloofd. Er is lange tijd radiostilte geweest over het onderwerp dwang en drang. Vandaag staat er in een keer wel iets in het NRC. Ik zal hier het artikel voor je overtypen. Het is niet vet, maar maak je niet druk, als je over een paar dagen weer thuis bent gaan we er samen weer tegenaan en een vette actie bedenken... Hier dan het artikel:

NRC Handelsblad, vrijdag 2 februari

"Meer medicijnen, minder isoleercel"

Gedwongen behandeling van psychiatrische patienten wordt eenvoudiger. Behandelaars en familie zijn er blij mee, patienten zelf willen liever meer zorg.

Door onze redacteur Antoinette Reerink
DEN HAAG,2 Febr.
Vrijwel geruisloos heeft de Tweede Kamer deze week het tij gekeerd in een veertig jaar oude discussie. De overheid heeft de macht teruggekregen om psychiatrische patienten gedwongen te behandelen.
Dat is een zeer ingrijpende bevoegdheid. De volksvertegenwoordigers en betrokken bewindslieden liepen dinsdag dan ook op eieren en onderstreepten regelmatig de gevoeligheid en complexiteit van de Wet bijzondere opneming psychiatrische ziekenhuizen (Bopz). De wet, die in 1994 de verouderde Krankzinnigenwet heeft vervangen, staat vanaf het begin bloot aan kritiek. Om daaraan tegemoet te komen ging een ruime Kamermeerderheid akkoord met een wetswijziging die de mogelijkheden verruimt om psychiatrische patienten tegen hun zin medicijnen toe te dienen.
Hulpverleners zijn tevreden, patienten zijn er niet blij mee. De balans tussen het zelfbeschikkingsr echt van de geestesgestoorde en de beveiliging van de samenleving is nu in het voordeel van de laatste uitgeslagen. Na jaren maatschappelijke onrust over op straat dolende patienten zonder ziekte-inzicht, die elke behandeling weigeren en soms gewelddadig worden, is onder de burgers het draagvlak voor het sluiten van de klinieken en de zogeheten "vermaatschappelijking" van psychiatrische patienten verdampt. Ook behandelaars klagen al tijden. Zij zien hun patienten verkommeren of afglijden naar de criminaliteit (7000 psychiatrische patienten zitten nu in de gevangenis).
Als ziekte-inzicht bij de patient ontbreekt, staan hulpverleners en vaak ook de familie machteloos. Dat heeft perverse gevolgen: nergens in de wereld wordt de isoleercel vaker gebruikt dan in Nederland. De politiek vond de kwestie nu kennelijk zo urgent dat zij het nieuwe kabinet niet afwachtte, noch de uitkomst van de bij wet voorgeschreven evaluatie van de Bopz die al over een paar weken verschijnt.
Wat betekent de wetswijziging voor de patient? In ieder geval niet dat hij nu zonder discussie kan worden opgesloten en 'platgespoten'.
Iemand opsluiten kan nog steeds alleen op bevel van de rechter en als de patient een gevaar voor zichzelf of zijn omgeving vormt. Wat wel mogelijk wordt, is dat de arts en indirect de rechter van een patient kan eisen dat hij BUITEN de inrichting zijn pillen neemt.
Wie dat niet doet, draait alsnog de kliniek in. De hoop is dat hierdoor het aantal gedwongen opnames (nu jaarlijks 17.000) sterk zal verminderen.
Ook krijgen hulpverleners meer ruimte voor dwang BINNEN de inrichting. Zij kunnen straks niet alleen bij gevaar onder dwang medicijnen toedienen, maar ook wanneer een patient anders uitzichtloos lang opgenomen blijft.
Een voorbeeld. Een moeder van twee kinderen, eigenaresse van een winkel, krijgt op een dag een psychose en denkt dat ze genezende krachten heeft. Ze gaat handen van mensen lezen en zwerft rond. In verwarde toestand wordt zij op bevel van de rechter opgenomen, maar ze weigert alle medicijnen. Maanden verblijft de vrouw in de inrichting, haar situatie is uitzichtloos. Alleen als zij gevaarlijk wordt voor haar afdeling mogen de psychiaters een dwangbehandeling toepassen, maar deze vrouw doet niemand echt kwaad. Na lange juridische procedures krijgen hulpverleners toestemming van de rechter om de vrouw gedwongen medicijnen te geven. Hierna komt de vrouw snel weer bij zinnen. Achteraf had ze gewild, zo zei ze tegen haar behandelaar, dat haar veel eerder medicijnen waren toegediend.
De patientenvereniging Pandora is "zeer beducht" voor de uitwerking van het politieke besluit in de praktijk. Het zwaarbevochten recht op inspraak op de behandeling en de mogelijkheid om een behandeling te weigeren, wordt hierdoor geheel onderuit gehaald, zegt directeur Marijke Knuttel.
Pandora constateert dat behandelaars steeds makkelijker dwang toepassen "mede door gebrek aan personeel". Knuttel: "Het is de vraag of je het principe van zero tolerance moet toepassen op de meest kwetsbare mensen in de samenleving. Wij zouden graag meer zorgzaamheid zien. Aan de rechtspositie van patienten wordt steeds meer geknabbeld. Het is uitermate zorgelijk dat de Tweede Kamer dat breed steunt."
Familieleden van patienten, verenigd in Ypsilon, kijken er heel anders naar. Zij juichen meer dwangbehandeling toe. "Het voorkomt onnodige dwangopnames", zegt Marijke Luif van Ypsilon. "Ook patienten in een inrichting zullen beter af zijn. Nu worden zij opgenomen, maar niet behandeld." Psychiater Remmers van Veldhuizen, woordvoerder voor de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie en drijvende kracht achter de wetswijziging is tevreden. Op termijn willen de psychiaters echter meer dan een "wetsreparatie".
Zij streven naar een fundamenteel andere wet. PvdA, SP en VVD zijn ook voorstander van een nieuwe wet.
Bopz beschermt de psychiatrische patient tegen zijn behandelaar en tegen onvrijwillige behandeling. Als de Eerste Kamer groen licht geeft voor wijziging van de wet, wordt een gedwongen begeleiding van geestesgestoorden buiten de kliniek mogelijk en wordt dwangbehandeling in de kliniek eenvoudiger. Na wijziging van de wet kunnen patienten binnen de inrichting tegen hun wil behandeld worden als zij gevaarlijk zijn, maar ook als zij zonder die behandeling onnodig lang in de inrichting moeten verblijven.

Nou Lijntje, je ziet het, we hebben je ook hier weer hard nodig. Ik zal vast proberen contact op te nemen met Mia en aan haar vragen wanneer de wet wordt behandeld door de Eerste Kamer. Deze wetswijziging passert de kern van het probleem: te weinig personeel, te weinig zorg op maat.

Zie je snel, Xxx Martin

ik wil ook zo'n safari echt supet gaaf. je hebt die ook echt verdiend naar wat je daar allemaal gedaan en gezien hebt. fijn dat je toch nog wat leuke dingen doet. echt super wat je daar allemaal gedaan hebt, ik wou dat ik er bij was geweest. zie je snel weer.
groetjes xxx sabine